سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

هر شب که رخ سپهر گلشن گردد

عالم تاریک چون دل من گردد

صد آه بر آوردم ز آیینه دل

کابینه دل ز آه روشن گردد