سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰

ای سرور کرده پادشاهت

اوج فلکست پایگاهت

تا بخت به پیش تو میان بست

سوی رفعت گشاد راهت

برحق باشد که سعد افلاک

از چشم رضا کند نگاهت

حق تو چو نام تو بود پس

با حسن فعال تو گواهت

والله که محمد بن منصور

همچون پدرست نیک خواهت

با دولت نام داری وهش

عالم نرسد بدستگاهت

چون فضل خدای عرش گشتست

ای صدر جهان همه پناهت

تا دامن حشر حافظت باد

در حشمت بیکران الهت