اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

بنشین و ز دل هوای خوبان بنشان

کاین قوم، ز مردمی ندارند نشان

یاری که در او، وفا نبینی مطَلَب

شاخی که در او میوه نباشد منشان