اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶

این بس، که ز چشم من گهر خواهد چید

آن کز قدمت نثار برخواهد چید

یک خنده ز دست لب شیرین، روزی

تا حشر، هنوز جان، شکر خواهد چید