اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۷

بدرد تازه هر ساعت مرا مشغول خود میکن

نه زین پیکار کم داری و نه بیکار بگذارم

بیک غم ابلهی باشد که از عشق تو بگریزم

چو یک غم بخشی ام جانا غمی دیگر طمع دارم