اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۰

مدتی تا در این جهان بودیم

هرزه گفتیم و باد پیمودیم

مردمان در عمارت افزایند

ما همه در خسارت افزودیم

ای بسا کز برای سود و زیان

شب نخفتیم و روز ناسودیم

ملکا، گرچه ما ز بدبختی

خود نکردیم هرچه فرمودیم

تو ببخشا و رحم کن بر ما

گرچه بر خویش ما نبخشودیم