اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۷۸

گرد ماه از زلف عنبر می نهی

پیش جان از لعل شکر می نهی

حلقه در گوش دو زنجیر توام

از چه ام چون حلقه بر در می نهی

بر گل روی تو عشق آورده ام

هر دمم زان خار دیگر می نهی

چهره ی زردم بخون گردی نگار

سکه ها نیکو بر این زرمی نهی

با قد جلدی که در پرواز عشق

سست بالان را بد اندر می نهی