اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۷

کس به عشق تو دستیارم نیست

دل بهجر تو پایدارم نیست

من نگویم که دیده نیست مرا

هست بی روی تو نگارم نیست

بیکی دل چه مایه رنج کشم

ای دریغا که صد هزارم نیست