قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۴

افکنده و کنده است آن شمع سرای

افکنده کمند و کنده بدخواه ز جای

نوشیده و پوشیده و اِستاده بجای

پاشیده شبه بر گل و پوشیده قبای