قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۱

صد بوسه بدادمش بزیر کف پای

صد خواهش کردم که روی بر بنده نمای

نشنود که بود رأی او دیگر جای

خوبان همه صد روی بوند و یکرای