قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸

ای طره تو ز مشگ و از عنبر به

روی تو ز ماه و قدت از عرعر به

گر قامت من چو زلف تو چنبریست

چون دور ز زلف تست آن چنبر به