قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۸

خورشید بچهر و سرو بالائی تو

خورشید نشاط را تو بالائی تو

هم با تو بُوَم اگر چه بالائی تو

باشد که مرا به زیر بال آئی تو