قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۷

ای دوست مرا بدشمنان دادی تو

وز مهر و هوای دشمنان شادی تو

گر زینت بتخانه نوشادی تو

یکباره ز چشم من بیفتادی تو