قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۲

آن زلف سیه بلای جانست ای جان

جانم ز نهیب او بجانست ای جان

بند و گره شیفتگانست ای جان

در هم شده و شیفته زانست ای جان