قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۸

افتادم در دام بتی سیم اندام

وز صحبت او دلم رسیده است بکام

تا من بزیم مرا تمام است خوشی

گر دلبر من بسر برد مهر تمام