قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۱

از بسکه ز ناکسان رسید آزارم

این شهر همی بناکسان بگذارم

چون باز وفا و مهر تو یاد آرم

من یاد محال ناکسان بردارم