قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۰

خواهم که همیشه با تو پیوسته بُوَم

دل با دل تو به دوستی بسته بوم

تا بی تو بوم ز درد غم خسته بوم

چون با تو بوم ز دردها رَسته بوم