قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۸

ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم

مهر تو ز جان و دل برون افکندیم

چیزی که بجان دوستان نپسندیم

با جان و روان خویشتن چون بندیم