قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۷

تا کی ز فراق دوست فریاد کنم

از آه درون رخنه بپولاد کنم

بیداد کنی بر من و من داد کنم

بر یاد رخ خوب تو دل شاد کنم