قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

ای گشته ببیداد و بدی کردن فاش

خواهم که کنم بوصل هجران تولاش

آن را که کنی همی پیاپی پاداش

خود را و مرا کرده بغم خوردن فاش