قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۰

آن بت که بهین لفظ بود دشنامش

از حسن و لطافتست هفت اندامش

آن بد که نمود بنده را بادامش

بنمود بجنگ هفتخوان هم نامش