قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

ای گشته به بیداد و بدی کردن چیر

هرگز نشود دلت ز بیدادی سیر

دیریست که من شنیدم از اهل دلی

کز بد نرهد هرکه به بَد هست دلیر