قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۶

هان تشنه جگر مجوی زین باغ ثمر

بیدستانی است این ریاض بدو در

بیهوده ممان که باغبانت بقفاست

چون خاک نشسته گیر و چون باد گذر