قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۵

آنرا که چتو نگار دلکش باشد

پیوسته ز خرمی دلش کش باشد

هر چند نهفته ایش روزی بینم

آن روز که نزد من بود خوش باشد