قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

هرچند ترا زمان بجان رنجان کرد

یزدانت رها کرد و شه اران کرد

هرچند ترا بکام دل سلطان کرد

بر جان تو مهربان دلش یزدان کرد