قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۱

از چشم و دل من آب و آتش خیزد

وز هر دو زمانه رستخیز انگیزد

نشگفت گران حور ز من بگریزد

کز آتش و آب هرکسی پرهیزد