قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

بیداد گرا بگرد بیداد مگرد

کز خلق به بیداد برآوردی گرد

ترسم بخوری ز درد ما روزی درد

بیداد رسد بهر که بیدادی کرد