قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

بیدادگرا به گِرد بیداد مگرد

کز خلق به بیداد برآوردی گرد

ترسم بخوری ز درد ما روزی درد

بیداد رسد به هرکه بیدادی کرد