قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸

ای نوش لب و لاله رخ و سیم قفا

کردی دو رخم برنگ چون زر صفا

گر تو ننموده ای مرا مهر و وفا

چندین نکشیدمی بدین شهر جفا