خدایگانا کار جهان شناخته‌ای
به تیغ سر ز همه مهتران فراخته‌ای
بسا ملک پسرا کو فتاده بوده ز ملک
تو بر سریر بملک اندرش شناخته‌ای
موافقان را از ناز دل فروخته‌ای
مخالفان را از رنج تن گداخته‌ای
ترا خدای بهر نیکویی نواخته است
چو خلق را به همه نیکویی نواخته‌ای
ز روزگار همه کار خویش یافته‌ای
به تیغ کین به همه دشمنانت تاخته‌ای