قطران تبریزی » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۹۷

آن کس که بیک چشم زدن برد دل من

زد آتش افروخته در آب و گل من

هرگز نکند سوی من خسته نگاهی

از آنکه نخواهد که شود شاد دل من