مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۵

چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو

وز سایه خویشتن گسستم بی تو

تا سایه وصل برگرفتی ز سرم

چون سایه به خاک در نشستم بی تو