مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۱

بی زلف تو شد چشم من از ابر خجل

وز چشم تو پای دل فرو رفت به گل

گویی که در آن زلف چه می بیند چشم؟

گویی که در آن چشم چه می یابد دل؟