طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

رفتی تو رفت زندگانی افسوس

آمد پیری و شد جوانی افسوس

باز آ که گذشت عمر و نزدیک رسید

آن روز که گوئی از فلانی افسوس