جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۴

چون رای بلند تو نباشد رایی

مثل رخ خوب تو جهان آرایی

جز درگه تو نیست مرا ملجایی

چون بنده تو را بسیست در هر جایی