جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۶

دارم به امید یار خندان دهنی

چون گل ز نسیم صبح در انجمنی

تو سرو چمانی و کجا در نظرت

ای نور دو دیده ی من آید چو منی