جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۳

تا چند دلا ناله و فریاد کنی

بر جان من شکسته بیداد کنی

عمرم به غم فراق بگذشت چو باد

جانا چه شود گرم دمی شاد کنی