جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۱

دل چند کشد به عشق سرگردانی

بازآر دل خسته‌ام ار بتوانی

ای دیده تو خون دل ما می‌یزی

دل را چه گناهست تو خود می‌دانی