جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۰

چون لاله نزار خون جگر تا دانی

تا چند به ما دست جفا افشانی

بردی دلم از دست و بدادی بر باد

ای جان و جهان این همه از نادانی