جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۴

تا کرد دلم به عشق رویت میلی

در دیده نشست از خیالت خیلی

گویند که صبر کن ز رویش مجنون

گفتا که نفس چون بزنم بی لیلی