جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۱

ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی

نه ماه زمین نه آفتاب فلکی

تو آدمیی و دیگران آدمیند

نی نی تو که خط سبز داری ملکی