جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۷

بیچاره دل از فلک جفا بُرده بسی

جز لطف تواَم در دو جهان نیست کسی

من منتظرم نشسته بر راه امید

فریاد رسم که نیست فریادرسی