جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۹

در خاک درت آب رخم ریخته‌ای

وز حلقه زلفت دلم آویخته‌ای

درد دل من ز لعل جان پرور تست

زان روی تو گل با شکر آمیخته‌ای