جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۹

در خاک درت آب رخم ریخته ای

وز حلقه زلفت دلم آویخته ای

درد دل من ز لعل جان پرور تست

زان روی تو گل با شکر آمیخته ای