جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۵

روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای

واندیشه به ذکر ما نپرداخته‌ای

زان می‌ترسم که دشمنان اندیشند

کز چشم عنایتم بینداخته‌ای