جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۰

تا گشت بتا رخت نهان از دیده

افتاد مرا بی تو جهان از دیده

تا روی تو دید دیده در خونم شد

اینست مرا سود و زیان از دیده