جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۹

آه از دل بیقرار و آه از دیده

خون دل ما که کرد راه از دیده

تا دیده ندید دل بدو میل نکرد

گاهی گله از دلست و گاه از دیده