جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۹

بیداد به من ز حد بشد دادم ده

تا چند خورم غم، تو دلی شادم ده

در هر نفسی که می زنم در شب و روز

نامی ز هزار و یک یکی یادم ده