جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷۲

درمانده به کار خویش مسکین دل من

در زخم فراق ریش مسکین دل من

تا بو که شراب وصل او نوش کند

ای خورده هزار نیش مسکین دل من