جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۷

ای دیده به دیدار جمالت روشن

ایوان دل از شمع وصالت روشن

تاریک جهانست به چشمم بی تو

ای خانه چشمم به خیالت روشن