جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۶

ای چشمه چشم ما به چشمت روشن

بستان امید ما به رویت گلشن

با وصل خودم صلح ده ای دیده من

با جنگ فراق تو ندارم جوشن