جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۶

ما داد دل دوست ازین پس ندهیم

دل را دگر از دست به هرکس ندهیم

عشق رخ تو بحر محیطست و دلم

درّیست گرانمایه به هر خس ندهیم